Cultuur

Het is denk ik eens tijd om jullie ook te informeren over de culturele omstandigheden in Indonesië...
Omdat ik ben blijven hangen op het eiland, ben ik veel over hun cultuur en gewoontes hier te weten gekomen...
Gili Trawangan is een van de 3 Gili eilanden van Indonesie.. De andere twee zijn Gili Meno en Gili Air... Alle drie de eilanden heb ik weten te bezoeken tussen alle feesten en stranddagen door... Het verschil is vrij snel te merken... T is echt voor de feestbeesten, drank drugs en rock en roll! M is het rustigste eiland, ook wel het trouwparadijs, hier is het ( ingebeeld natuurlijk) fantastisch om na alle drukte van het huwelijk samen te filosoferen over het leven samen... Of wanneer je alleen bent over het leven wat je 'achter' je hebt gelaten..
Als laatste hebben we Gili air wat uitstekend is voor een vakantie of het rustige duiken...
Nadat ik al zeker 5x Gili T rond ben gelopen en gefietst ben ik er achtergekomen dat de eerste 'party' indruk niet tegoed doet aan het eiland.... Wanneer je namelijk iets uit de drukte bent gelopen, circa 25 min, kom je in een hele andere wereld.... Letterlijk witte stranden en blauwe zee in plaats van de drukte op het centrale gedeelte...(Hier ben ik dan ook gaan duiken) Het gehele eiland is in een kleine 2 uur belopen en zeer zeker de moeite waard, ondanks dat de wegen hier nog steeds met de hand aangelegd worden... Na enige navraag is mij door een local verteld dat hier de afgelopen 5 jaar al aangewerkt word... Kunnen jullie je dat voorstellen, een zandweg dat te belopen is in 2 uur word zo ontzettend lang over gedaan om aan te leggen... Hier zijn meerdere redenen voor... Allereerst lijkt het hier een 'rijk' gedeelte van Indonesië, maar schijn bedriegt.. Zodra je niet langs de kust loopt, maar meer het midden van het eiland op zoekt vind je de armoede.. Kinderen in vieze kleertjes, ouders of onder invloed of te ziek om te werken... Wel is mij verteld dat dit niet eens het ergste is wat er te zien valt en dat geloof ik direct aangezien het een goed ontwikkeld eiland is...
Wat nog een andere reden is, is dat al het transport per boot of paard gaat... Boten volgeladen met bintang's, stenen, bamboe en mensen varen constant op en neer van Lombok (ligt aan de overkant) naar de eilanden... Je kunt een fastboat (10min)voor 'nog geen' €35,-nemen of een localboat(35min) voor maar liefst €0.80,-... Jullie raden natuurlijk al wat ik gekozen heb de keren dat ik lombok bezocht heb... De localboat is een geweldig avontuur als een van de weinige blanke op de boot en je hebt ook met elke golf het idee dat de boot om zal slaan en je verder kan zwemmen.
De eerste keer in Lombok was van Seinggigi naar Kuta lombok... Dit avontuur hebben we met de auto gedaan en was echt fantastisch... In Gili T worden er geen gemotoriseerde voertuigen toegestaan en na 2 weken fietsen en lopen was het onwijs grappig in het drukke chaotische verkeer van lombok te mogen rijden... Na weer teruggekomen te zijn op Gili T ben ik direct gestart met mijn open water Padi en dit was werkelijkwaar fantastisch!!! Eindelijk na 11 jaar weer in het water dobberen en onder water de prachtige wereld beleven.. Na 3 dagen had ik dus ook al snel mijn Padi en was het (dacht ik) tijd mijn Advanced te halen... Helaas, ik werd ziek: diarree en besloot het (met wat sunrise avonden) rustig aan te doen... Doordat het na 7 dagen nog steeds niet top was ben ik maar eens naar de dokter gegaan.... Dokter: een half engels sprekende opgeleide man in een wit jasje... Toch uiteindelijk na veel gebarentaal uit kunnen leggen dat ik een infectie had en dus antibiotica kreeg... Dit grapje van 30 min en 25 pillen heeft me €40,- gekost, maar gelukkig werkt het en daar gaat het uiteindelijk toch om!
Gisteren dus eindelijk weer kunnen duiken en ik kan jullie na vandaag vertellen dat ik officieel een Advanced Open Water diver ben!! Whoopwhoop, op naar heel veel duiken met de mensen die ik in Thailand weer ga zien!!
Vandaag na het duiken weer een stuk gelopen op het eiland en wat mooie kiekjes genomen die ik hopelijk met goed internet vanavond kan uploaden...

Verder is het erg gebruikelijk dat je hier, ondanks dat ze je al 5x aangesproken hebben, constant gestoord word met de vraag of je dvd's of sieraden wilt kopen... Hier in Gili zijn het voornamelijk jongens of mannen, maar in Kuta lombok zijn het kinderen van 4-13 jaar, spreken vloeiend Engels, zijn verdomde slim en weten met hun puppy ogen goed werk te leveren... Omdat ik natuurlijk weer nieuwsgierig was ben ik aan een local op een subtiele manier gaan vragen hoe het mogelijk is dat deze kinderen zo laat 'werken'... Zijn antwoord was dat de ouders niet kunnen en of voornamelijk niet WILLEN werken... De meeste kinderen gaan van 06:00 naar school tot 14:30 om vervolgens tot 00:00 te werken... Vele slapen bij familie of vriendin in het centrum om op rustige momenten even langs huis te gaan om schone kleren aan te doen...
Een avond zaten mijn vrienden en ik in de 'mainstreet' (40 winkeltjes lang) heerlijk met locals te kaarten, tot er 2 lieve jongetjes mee kwamen kaarten... Nadat wij er na 2,5 uur pas achter kwamen dat ze officieel aan het werk waren hebben wij alle van beide 2 armbandjes gekocht (€0,20) en hun de Kaarten meegegeven.. Dit omdat zij de eerste kids met een glimlach op hun gezicht waren die in plaats van hard te werken genoten van kind te zijn....

Ook ben ik tot de ontdekking gekomen dat er hier op de eilanden geen politie geaccepteerd word, MITS de locals hier naar vragen... Wat er op neer komt dat ze hun eigen wetten maken... Wat dus ook direct verklaard dat buiten de grote straffen in de rest van Indonesie gezien drugs hier alles mogelijk is...
Ook ben ik er achtergekomen dat er hier een grote straf op stelen staat... Ik vroeg mij namelijk af hoe het mogelijk is dat alle hotels de deuren vaak geopend laten, winkels onbemand zijn en fietsen zonder slot nog steeds staan waar ze stonden...
Het verhaal hier achter:
Wanneer je op het eiland betrapt word gestolen te hebben strippen ze je, schrijven ze dief op je borst en rug, lopen ze je met veel kabaal rond het eiland, met op de achtergrond je naam schreeuwend door de moskee... Wanneer wij denken dat dit beschamend genoeg is doen zij (de locals) er nog een schepje bovenop: de eigenaar is in het volledige recht de 'dief' in elkaar te slaan tot genade niet meer ter sprake is... Hierna worden de dieven met of zonder spullen (afhankelijk van de daad) op een boot naar Lombok gevaren om daar als oud vuil door de politie opgepikt te worden... Omdat er nog steeds dief op je lichaam staat zijn ze in Lombok er niet vies van je nog verder te martelen :) Oh en je gaat vervolgens nog voor onbepaalde tijd de gevangenis in, ook afhankelijk van je daad.
Er is een kleine 1,5 week geleden hier politie op het eiland geweest... Niemand heeft dit kunnen ontkennen aangezien ze trots over het eiland marcheerde met de vieze neuzen in de lucht... Was een heel rare en ook grappige ervaring, vooral omdat de 'drugsdealers' hier allemaal ineens heel duidelijk werden; als voetzoekers waren ze weg! Anyway, ze waren hier omdat er een conflict over landschap was tussen 2 personen... Doordat 1 van de 2 genoeg in het recht dacht te staan heeft diegene de politie geïnformeerd... Doordat het hier overal uiteindelijk op geld neerkomt, en de persoon in kwestie dit niet kon veroorloven, heeft de politie besloten ALLES op het besproken gebied plat te leggen: bungalows, zwembaden, letterlijk alles! En wat nu vraag je je dan af: opnieuw opbouwen, wat zeker 1/2 jaar gaat duren!

Ohja, ik heb ook een tatoeage laten zetten... Wat was dit een avontuur... Aangezien ik al zeker 4 jaar met een buddha in mijn hoofd rondloop wist ik precies wat ik wilde... Alleen wist de (again) half Engels sprekende Tattoo man niet wat ik bedoelde en is hij er op los gaan schetsen wat resulteerde in een belachelijke kindertekening... Nadat hij 3 telefoontjes gemaakt had kwam daar eindelijk mijn held die in een half uur mijn perfecte Tattoo wist te schetsen... Inmiddels 4 uur verder is meneer begonnen aan het zetten van de tatoeage.. Dit heeft 3 uur geduurd en toen konden we het afgesproken bedrag van 350.000 (€30,-) afrekenen.... Helaas was er op dat moment een vervelend mannetje ( al eerder conflicten gehoord van andere backpackers op het eiland) aangekomen die wist te vertellen dat het 3.500.000 zou zijn... Na veel gepraat en boze blikken over en weer heb ik besloten weg te lopen en ben ik naar mijn local buddy Bobbie gegaan om mij hier in te ondersteunen...(Ik was net op de hoogte van het 'dief' verhaal en wist me dus even niet te plaatsen wat er gedaan moest worden) Het enige wat hij zei was: Ze willen je geld, niet terug gaan en vooral niet bang zijn er veel langs te lopen met jou tattoo zichtbaar te zien... Kortom: Fuck them, enjoy again... En dat hebben we dus ook gedaan, veel langsgelopen ( is op weg naar mijn luxe kamer voor maar liefst €5,-) en na 10x mijn mooie plaatje te aanschouwen waren ze eindelijk stil en weten ze dat er niet met alle Europeanen te dollen valt... :)
Nu zit ik dan na het stukje lopen en fotograferen op het plekje waar ik in de avond het liefst zit: Fortuna; live muziek, sunset en rust! En ja met water, want ik zit immers aan de antibiotica!
Na dit gehele verslag getypt te hebben zie ik dat de zon langzaam aan het onder gaan is en ga ik hier dus weer heerlijk van genieten!

Tot snel, en vergeet niet dat ik aan jullie denk....

Thailand, Kho Phi Phi.... heeeeel andere wetten op het eiland vergeleken met Gili T;
Dit verslag is alweer 11 dagen geleden geschreven en ik heb nog steeds geen moment gevonden het daadwerkelijk op wbj.nu te zetten... Momenteel ben ik op kho phi phi waar ik mijn eerste ernstige ongeval zojuist ervaren heb.. Althans alweer 6 uur geleden, maar ben er nog steeds door van 'slag'! (Letterlijk)
Nadat we heerlijk avond gegeten hebben gesmikkeld hebben we 1 bucket gedeeld en zijn vervolgens het water ingedoken met onze tassen in het zicht... Nadat ik klaar was met zwemmen en richting mijn tas liep was er een Thais manneke die mijn tasje meenam en dat accepteerde ik natuurlijk niet... Met een ninja sprong zat ik op zijn rug alleen was hij de karate kid en vond hij het nodig, zelfs nadat hij betrapt was of misschien juist daarom, om mij 2 goede Thaise slagen te verkopen waarvan 1 op mijn linker oor... Deze laatste klap was de 'doodslag' want ik viel languit op het strand met een gigantische pijn in mijn oor, tot bloedens aantoe... Nadat ik mijzelf en de halve inhoud van mijn tas (godzijdank heeft hij 'alleen' mijn portomonne eruit weten te halen) bij elkaar heb kunnen rapen ben ik direct naar mijn bungalow gegaan om te kijken of daar mijn reisgenootje was, maar nee die bleek er van door te zijn met een halve tamme... Dat is blijkbaar de normaalste zaak van de wereld tijdens het reizen, maar goed... Ik ben dus huilend over het eiland op zoek gegaan naar, uiteindelijk, 4 klinieken en 1 ziekenhuis waar zij mij alle vertelde dat mijn trommelvlies geperforeerd bleek te zijn en ik een operatie moet ondergaan in Phuket... Dit brengt mij nu 6uur later op het punt dat ik zonder enige slaap en ontzettend veel pijn moet uitzoeken of er een boot, liefst vandaag nog, gunstig richting P zal varen... Gelukkig was daar ineens mijn reisgenootje die zich meer dan 100x verontschuldigd heeft en direct op zoek ik gegaan naar een boot (nu dus)
Ik kan jullie vertellen dat dit de eerste keer is dat ik mij werkelijk alleen gevoeld heb en nog nooit zo'n sterk verlangen naar huis heb gehad.... Oh en ik ben voor het eerst daadwerkelijk met een cultuur geconfronteerd... Al had ik dit niet van de Thaise cultuur zien aankomen, misschien was het omdat ik mijn Nederlandse temperament erin heb geknald of omdat ik een ervaren dief aan de haak geslagen heb....
Gelukkig leef ik nog steeds en hoeven jullie je geen zorgen te maken dat Joran van der Sloot mij misschien op een boot de oceaan in heeft gestuurd..... Al zal ik daar voorlopig even ook niet in mogen dobberen (en dus ook niet de onderwater wereld verder verkennen!! )
Gelukkig heb ik voordat dit gebeuren gebeurde een leuke snorkeldag rond de eilandjes gehad en dus wel even kunnen genieten van het leuke Kho Phi Phi... Nu (herhaling) zo snel mogelijk naar het ziekenhuis om daar hopelijk asap onder het mes te gaan zodat ik snel weer leuke dingen kan gaan beleven...

Ik zal jullie zo snel mogelijk weer op de hoogte brengen van het vervolg.... Begrijp dat jullie mij daar missen wanneer ik een aantal dagen niks laat horen en kan me voorstellen na dit bericht dat dit nog meer zorgen zal opwekken.... Geloof me, ik red mezelf wel en zodra ik het zat ben ben ik zo thuis haha.... |

Momenteel terug van een laaaaaaaaaange dag o/,et/van/blabla de boot, bus, taxi, ziekenhuis en ik ben nog steeds in leven.. Wel met veel pijn, geen operatie nog nodig tot er nader onderzoek gedaan is.. Ik ga nu toch echt slapen, want ik heb het gehad na 2 dagen wakker te zijn!!
Dikke kus